Άρθρο κ.Ρόζη Αργύρη: ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠΟ ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ. Τι θα έλεγα αν ήμουν ένας από τους επιτυχόντες με βαθμό 3,5 στο Mαθηματικό Σάμου και με βαθμό 7,5 στο Iστορικό της Ρόδου.

ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠΟ ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ

 Τι θα έλεγα αν ήμουν ένας από τους επιτυχόντες με βαθμό 3,5 στο μαθηματικό Σάμου και με βαθμό 7,5 στο ιστορικό της Ρόδου.

ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

• Είμαστε δύο εν δυνάμει εκπαιδευτικοί! Σε 4 χρόνια ή σε 14, αν δεν τα παρατήσουμε, θα διδάσκουμε μαθηματικά και φιλολογικά μαθήματα. ΣΟΚ! Θα μας αξιολογούν. Διπλό ΣΟΚ!
• Όσα περισσότερα χρόνια πάντως παραμείνουμε φοιτητές τόσο θα συμβάλλουμε στην ανάπτυξη των τοπικών κοινοτήτων. Νοίκι, μεταφορές, μπαράκια, σουβλατζίδικα… Οι γονείς μας θα στερηθούν τα πάντα για να μην μας λείψει τίποτα.
• Μας θυμώνουν τα ειρωνικά σχόλια αναλυτών και δημοσιογράφων σε βάρος μας να μας στείλουν «συγχαρητήρια που δεν μηδενιστήκαμε». Μια ολόκληρη κοινωνία που δημιούργησε το χάος και τη σύγχυση μέσα στην οποία μεγαλώσαμε αναθεματίζει τα προϊόντα που η ίδια δημιούργησε, εμάς.
• Τώρα αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε γιατί οι δάσκαλοι μας έχουν αντιρρήσεις για την αξιολόγηση. Εμείς πιστεύουμε ότι δεν πρόκειται απλά για αντιρρήσεις, είναι κάτι πιο βαθύ. Έχασαν την εμπιστοσύνη τους- όπως εμείς- νοιώθουν ανίσχυροι -όπως εμείς- βιώνουν πλέον μια κοινωνία απέναντί τους – όπως εμείς. Ζητάμε συγγνώμη αν γινόμαστε κυνικοί αλλά θέλουμε να τους πούμε: «Μην φοβάστε την αξιολόγηση, θα σας περάσουν και εσάς –όπως και εμάς. Αυτοί που σας «απειλούν», για δεκαετίες το κάνουν για να στοχοποιήσουν εσάς για τις ανεπάρκειες της εκπαίδευσης, για να κρύψουν τις δικές τους ευθύνες. Το ίδιο κάνουν τώρα και με μας.

ΚΑΙ ΤΙ ΘΑ ΑΠΑΝΤΟΥΣΑ ΑΝ ΗΜΟΥΝ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΤΩΝ ΕΠΙΤΥΧΟΝΤΩΝ:

Ξέρετε πως κι εμείς χρόνια τώρα αναρωτιόμαστε πως μπορούμε να συνεχίσουμε να αγαπάμε αυτό που κάνουμε; Ξέρετε τι λέμε μεταξύ μας, για σας τους μαθητές;

• «Δεν ακούνε πια! Μιλάμε στον τοίχο. Δεν μιλάνε πια! Παίζουν με τα κινητά τους. Δεν διαβάζουν πια! Δεν επιθυμούν πια».

Φτάνουμε σε απόγνωση όταν συνειδητοποιούμε πως μόνο εμείς έχουμε την ευθύνη να σας κάνουμε να ακούτε , να μιλάτε, να επιθυμείτε, να ερωτευτείτε την γνώση, το διάβασμα. Αυτοί που δήθεν διψούν για αξιολόγηση δεν μας λένε πώς να τα καταφέρουμε.

Κάπου- κάπου θυμούνται τα αναχρονιστικά προγράμματα σπουδών και τις ξεπερασμένες μεθόδους διδασκαλίας και μετά η συζήτηση ξαναγυρίζει αν η βάση για να περνάει κανείς στο Πανεπιστήμιο πρέπει να είναι το 9 ή το 10. Πιστεύουμε ότι τα πράγματα θα άλλαζαν στη σχολική τάξη αν σας εκπαιδεύαμε να σκέφτεστε, να κρίνετε τις πληροφορίες που σαν καταιγίδα παίρνετε από το διαδίκτυο, να φιλτράρετε την πληθώρα των επιλογών που τελικά οδηγούν σε κόπωση και ακινησία.

Σίγουρα θα κάναμε τη διδασκαλία ερωτεύσιμη αν σας μαθαίναμε να ρωτάτε: ποιός είναι ο κόσμος μας σήμερα, πως λειτουργεί η οικονομία, που πάμε με την παγκοσμιοποίηση, τι είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, τι αλλαγές φέρνει η ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας και η τεχνητή νοημοσύνη, ποιος είναι τελικά ο άνθρωπος στην νέα βιοηθική που αναπτύσσεται, τι συνέπειες έχει η κλιματική αλλαγή; Είναι όλα αυτά μια συνωμοσία ή η ίδια η ζωή που ζούμε και πρέπει να την κάνουμε καλύτερη;

Ας είμαστε ειλικρινείς: δεν εννοούμε να ρωτάτε εσείς και εμείς ως παντογνώστες  να απαντάμε. Και εμείς δεν τα κατέχουμε αυτά, ούτε και οι επίδοξοι αξιολογητές μας. Ποτέ δεν φρόντισαν για την επιμόρφωσή μας. Γίναμε και εμείς όπως κι εσείς καταναλωτές της πληροφορίας, εξαρτήματα των κινητών, προϊόντα του διαδικτύου. Μαζί θα ψάχνουμε τις άκρες. Αφού είμαστε φίλοι στο FB, συχνά βρισκόμαστε και στα ίδια μπαράκια, φοράμε τα ίδια ρούχα, μπορεί να έχουμε και τα ίδια τατουάζ, τι μας εμποδίζει να ρωτάμε και να απαντάμε παρέα στην τάξη;

Αν τα καταφέρουμε αυτά θα μας ξαναγαπήσουν και οι γονείς σας, θα ανακτήσουμε σιγά- σιγά το κύρος μας στην κοινωνία. Ίσως σας είναι πλέον οικείο από τη μια μεριά οι γονείς σας συχνά να μας επιφορτίζουν εκτός των άλλων και με την διαπαιδαγώγησή σας γιατί «τάχουν παίξει» μαζί σας και από την άλλη να είναι «κολλητοί» σας εναντίον μας αν τολμήσουμε και σας κάνουμε την παραμικρή παρατήρηση. Αν το καταφέρουμε και αυτό τότε θα μπορούμε να πούμε «Αξιολογείστε μας αλλά θέλουμε και υψηλότερες αμοιβές γιατί μας έχετε φορτώσει με όλα τα βάρη της κοινωνίας ενώ μας καταντήσατε ανίσχυρους και εξαθλιωμένους.

Σε μια εκπαίδευση γεμάτη με υποκείμενα νοσήματα, υπό κατάρρευση, η συζήτηση για την αξιολόγηση έχει γίνει πλέον παρωχημένη.

Ας ξεκινήσουμε από την διάγνωση. Έτσι δεν κάνουν στα νοσοκομεία;

Αργύρης Ρόζης

Λάτρης της τεχνολογίας και απών από τα Social Media.